Branżowa poprawność językowa – cz. 1
Zadbajmy o poprawność terminologiczną na rynku nieruchomości
Andrzej Jakiel
Ten artykuł liczy 904 słów i przeczytasz go w około 3 min. i 1 sek.
Każda profesja posługuje się właściwą terminologią, nie tylko dla jednoznaczności i spójności komunikacyjnej, ale także z uwagi na szacunek dla wykonywanego zawodu. Niedbałość językowa, pomieszanie pojęć, używanie popularnych synonimów lub pojęć wieloznacznych sprawiają, że przekaz bywa często lapidarny, niezrozumiały, błędnie odczytywany, a nierzadko wręcz kompromitujący.
W dbałości o poprawność językową i jednoznaczność przekazu rozpoczynamy cykl mający poprawić opisany stan rzeczy. Zawody rynku nieruchomości łączą w swym zakresie wiele dyscyplin: prawo, ekonomię, budownictwo, finanse, marketing, psychologię. Trudno być specjalistą we wszystkich wymienionych dziedzinach, trzeba jednakże posługiwać się – i to najlepiej ze zrozumieniem – terminologią właściwą dla poszczególnych dziedzin.
Doskonalimy procedury, podnosimy efektywność, dbamy o rentowność, wprowadzamy nowoczesne technologie – zadbajmy też o poprawność terminologiczną z szacunku dla branży, naszych klientów, potwierdzenia własnego profesjonalizmu.
Oto kilka przykładów terminologicznych niepoprawności używanych na rynku nieruchomości: mieszkanie, umowa kupna-sprzedaży, ziemia, działka, oglądanie nieruchomości, wynajem, wynajm, cena najmu, umowa ostateczna, kontrol, odstępne, wielkość nieruchomości, oferta bezpośrednia, pozysk, kupiec, parterówka, dom, rola, pole, mieszkanie kwaterunkowe, zastaw nieruchomości.
Zacznijmy od najbardziej niepoprawnych określeń.
KONTROL – niepoprawne określenie używane na terenie całego kraju dla instytucji czy osoby sprawującej nadzór bądź kontrolę (służbową, skarbową, BHP, PIP, drogową).
Poprawne określenie to kontrola (nie przyszła kontrol – tylko przyszła kontrola; była kontrola; będzie kontrola; przeprowadzimy kontrolę; mieliśmy kontrolę; kontrola zaleciła; realizujemy zalecenia kontroli).
Kontrol KONTROLA
MIESZKANIE – powszechnie używany zwrot w publikatorach, przez branżystów, klientów, także w umowach najmu czy umowach przedwstępnych zawieranych w zwykłej formie pisemnej. Określenie popularne choć nieprecyzyjne z punktu widzenia prawa i branży nieruchomościowej.
Kodeks cywilny w definicji nieruchomości wyróżnia trzy jej rodzaje: gruntowe, budynkowe i lokalowe.*Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U.2016.0.380 t.j.). Nie będziemy tu rozwijać prawnego charakteru podziału. Ustawodawca wyróżnił lokale. Lokale z kolei dzieli się na mieszkalne i użytkowe.
Poprawne określenie to lokal mieszkalny (nie mam do sprzedania mieszkanie – tylko mam do sprzedania lokal mieszkalny, przedmiotem transakcji jest lokal mieszkalny, hipoteka obciąża lokal mieszkalny, wada lokalu mieszkalnego, najem lokalu mieszkalnego).
Mieszkanie LOKAL MIESZKALNY
WYNAJEM lub WYNAJM – również powszechnie używane zwroty dla najmu nieruchomości.
Kodeks cywilny definiuje najem w sposób następujący: „Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.”*Tamże, art. 659. § 1.
Jak wynika z ustawowej definicji mamy tu do czynienia z jedną instytucją prawną – najmem. W obrocie prawnym nie występuje wynajem.
Stronami stosunku najmu są wynajmujący i najemca. Prawdopodobnie niepoprawne określenie wynajem pochodzi od strony stosunku najmu – wynajmującego.
Prawdą jest, że w branżowym żargonie używa się również to określenie dla odróżnienia rodzaju oferty podażowej od popytowej, czyli lokalu do wynajęcia (określanego jako wynajem) i poszukujących lokalu do najmu.
Poprawne określenie to najem. Nie występuje w systemie prawnym wynajem (poszukuję najemcy, mam lokal użytkowy do najmu, wypowiadam umowę najmu, czynsz najmu, najem okazjonalny).
Wynajem NAJEM
ZASTAW NIERUCHOMOŚCI – to kolejne niepoprawne określenie dość często używane. Instytucja zastawu występuje w katalogu zamkniętym ograniczonych praw rzeczowych. Jako jedyne ograniczone prawo dotyczy tylko rzeczy ruchomych oraz praw, jeżeli są zbywalne. Nie można obciążyć nieruchomości prawem zastawu. Zabezpieczenie wierzytelności na nieruchomości można dokonać jedynie poprzez ustanowienie hipoteki w dziele czwartym księgi wieczystej. Instytucja zastawu zdefiniowana jest w Kodeksie cywilnym natomiast hipoteka unormowana jest w ustawie o księgach wieczystych i hipotece.*Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 790, 996, 1159).
Jeśli mówimy o obciążeniu nieruchomości wierzytelnością to jedynie możemy to uczynić poprzez hipotekę, nigdy poprzez zastaw.
Zastaw HIPOTEKA
ODSTĘPNE – jako składnik czynszu najmu. Określenie niepoprawne choć używane bardzo często w ogłoszeniach prywatnych i biur nieruchomości, prasie, nawet w interpretacjach podatkowych.
Odstępne zgodnie z K.c., to zapłata uzgodnionej umownie sumy pieniędzy przy odstąpieniu od umowy.*Kodeks cywilny, art. 395 i 396.
W umowach najmu ze względów podatkowych powinno się określać oddzielnie składniki czynszu najmu: czynsz, jako przychód wynajmującego podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pozostałe opłaty jak koszty eksploatacji (na rzecz wspólnoty bądź spółdzielni mieszkaniowej) oraz opłaty za zużycie mediów (tzw. opłaty licznikowe). W umownym określaniu czynszu najmu nie ma miejsca na odstępne, które stanowi odrębne zagadnienie.
Poprawne określenie to czynsz najmu lub przychód wynajmującego z tytułu najmu, nie zaś odstępne plus czynsz spółdzielczy, odstępne oraz opłaty administracyjne, odstępne wynosi 1000 zł plus czynsz plus opłaty licznikowe.
Odstępne CZYNSZ NAJMU
Zachęcam do zgłaszania zauważonych i stosowanych błędnie określeń i zwrotów używanych na rynku nieruchomości. Będziemy sukcesywnie omawiać je w naszym cyklu.
